کتاب ”دين در ترازوي اخلاق” بحث در باب ربط و نسبت ميان اخلاق ديني (فقه) و اخلاق سكولار را وجهه‌ي همّت خويش قرار داده است. نگارنده‌ي اين اثر بر آن است كه اخلاق سكولار و احكام هنجاري فراديني آن به صرف انساني بودن برگرفتني‌اند و بر احكام هنجاري ديني (فقهي) مقدّم. به تعبير ديگر، فقه، متدينّان را از اخلاق سكولار و احكام آن بي‌نياز نمي‌كند؛ بلكه متدينان به حكم انسان بودن عاقل بودن موظف‌اند احكام هنجاري صادره از عقل را پاس بدارند و در داوري‌هاي ارزشي خود ملحوظ كنند فلذا آموزه‌هاي اخلاقي ديني (فقه) هنگامي موجهّ‌اند كه مقيّد به قيود اخلاقي باشند و در ترازوي اخلاق توزين شوند.
